τρισάγιος

-α, -ο / τρισάγιος, -αγία, -ον, ΝΜΑ

φρ. «τρισάγιος αίνος» ή «τρισάγιος ύμνος» — ο ύμνος Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ

νεοελλ.-μσν.

το ουδ. ως ουσ. το τρισάγιο(ν)

σύντομη ακολουθία υπέρ αναπαύσεως κεκοιμημένων, που τελείται στο σπίτι τού νεκρού συνήθως πριν από την κηδεία ή σε οποιαδήποτε περίπτωση στο κοιμητήριο ή στον ναό

νεοελλ.-μσν.

1. το ουδ. ως ουσ. α) ο τρισάγιος ύμνος Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ

β) η δοξαστική φράση Ἅγιος ὁΘεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος ἀθάνατος

γ) η δοξαστική φράση Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι

δ) δέηση που αρχίζει με τη φράση Ἅγιος ὁΘεός

2. ο τρεις φορές άγιος, ο απόλυτα άγιος («ὁ τρισάγιος καὶ εἷς θεὸς τῶν δυνάμεων», Γερμ. Κων.)

3. φρ. ο «τρισάγιος θεός»

i) ο αγιότατος Θεός, ο απόλυτα άγιος Θεός

ii) ο άγιος τριαδικός Θεός, η Αγία Τριάδα

μσν.

το αρσ. ως ουσ. ὁ τρισάγιος

το τρισάγιο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρισ-/ τρι-* + ἅγιος].